کد مطلب:90279 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215
«الغض: النقصان من الطرف و الصوت و ما فی الاناء: «قل للمومنین یغضوا من ابصارهم»، «و اغضض من صوتك»، غضضت الاناء نقصت بما فیه.» راغب اصفهانی می گوید: غض ناقص گذاردن چشم و آهنگ و در اناء و ظرف است، سپس برای هر یك، به ترتیب شاهد و مثالی نقل می كند: «قل للمومنین» شاهد اول «و اغضض من صوتك» شاهد دوم «غضضت الاناء» مثال بر مورد سوم است. طرف: چشم، مژه، گوشه و كنار چشم است. ضمنا غض البصر و غمض البصر، با هم تفاوت دارند و آن اینكه در غمض، گاهی [صفحه 97] بی میلی و كراهت وجود دارد، ولی در غض چنین نیست، بلكه برعكس ممكن است انسان به چیزی توجه داشته باشد، اما برای احترام به قانون و دستور لازم الاجراء، از آن چیز دیده فروبندد. بدین جهت، بعضی مفسران كلمه «من» را در آیه ی «یغضوا من ابصارهم» برای ابتدای غایت گرفته و گفته اند ابتدای هر چیز (مثلا زنا) كه از نظر شرع مبغوض است، آدمی باید از مقدمات آن، كناره گیری نموده تا به حرمت آن گرفتار نشود و شاهد بر این مطلب، روایتی از امام صادق علیه السلام در مورد این آیه ی كریمه است كه می فرماید: «ان كل آیه فی القرآن فی حفظ الفروج فهی من الزنا الا هذه الایه فهی من النظر.»: هر جای قرآن كه از حفظ فرج، سخن به میان می آید، مراد خودنگهداری از زنا است، مگر این آیه ی كریمه كه مراد از «یحفظوا فروجهم» نگاه كردن می باشد. مولا در این جمله، از پاكی و نزاهت دیده و دید متقین سخن گفته و می فرماید: اهل تقوا از آنچه را كه خداوند بر آنها حرام نموده، دیده فروبسته و كناره گرفته اند كه مبادا به حرام بیفتند. تقوای واقعی كه منجی انسان از خطرها است، گام اول آن، دیده فروبستن از محرمات است و نكته مهمتر اینكه این گروه ممتاز و فضیلت پرور، نه تنها از گناه كه از امور مكروه پرهیز می كنند و حتی قصد امر مكروه هم نمی نمایند. تقوای مصونیت آور، این است كه آدمی خود را، در كنترل شرع قرار دهد و روح و جسم و تك تك اعضا را، در تحت فرمان الهی، قرآن و سنت گذارد، تا به این مقام عظیم دست یابد.
غض طرف: فروخوابانیدن چشم، چشم پوشی، غض بصر از كسی و برگردانیدن چشمها از اوست.
صفحه 97.